Plaatsvervangend trauma

Vandaag las ik het artikel "We moeten tolken waarschuwen voor plaatsvervangend trauma" in de New Scientist (september 2024). Communicatiespecialist Chiara Rao werpt hierin een belangrijk licht op een vaak onbesproken onderwerp dat vele tolken, waaronder mijzelf, diep raakt.

Als tolk vertaal je niet alleen woorden; je verplaatst je in de emoties en ervaringen van je cliënt. Dit doe je vanuit de eerste persoon, alsof je het zelf hebt meegemaakt. Een voorbeeld dat mij persoonlijk raakt: een slachtoffer beschrijft in het Oekraïens hoe zij verkracht is, en ik vertaal dit naar de politie in het Nederlands als: "Hij heeft mij met geweld verkracht." Dit soort ervaringen kunnen oude wonden openrijten en ons mentaal zwaar belasten.
Rao's onderzoek naar plaatsvervangend trauma bij tolken is daarom zo belangrijk. Zij benadrukt hoe noodzakelijk het is om bewust te zijn van de risico’s en hoe we als tolken moeten leren om gezonde coping strategieën te ontwikkelen. Haar werk biedt waardevolle inzichten en pleit voor betere ondersteuning en training voor tolken die met traumatische verhalen werken.

Ik kan niet genoeg onderstrepen hoe belangrijk het is om als tolk de juiste mentale zorg en voorbereiding te krijgen. Ik ben aangesloten bij meerdere tolkenbureau ’s, en het doet mij erg goed dat bij enkele hiervan inmiddels ook een psycholoog op afroep beschikbaar is.

Voor iedereen die meer wil weten over dit onderwerp, verwijs ik het artikel in de New Scientist en de verdere onderzoeken van Chiara Rao. Plaatsvervangend trauma: Een pijnlijke keerzijde van tolken | Vrije Universiteit Brussel (https://www.vub.be/nl/nieuws/plaatsvervangend-trauma-een-pijnlijke-keerzijde-van-tolken)