555 555 555
Example@mail.com
Aan het einde van een lange werkdag, wanneer mijn hersenen zich voelen als pap en mijn ogen met elkaar overleggen wie als eerste dicht mag vallen, krijg ik een onverwachte vraag van een klant. Met een gezicht vol oprechte nieuwsgierigheid kijkt hij me aan en vraagt: "Waar kan ik zo'n goede tolk en vertaler downloaden?"
Mijn gedachten, nog gevangen in de vertaalmodus, verwerken dit als een simpele technische vraag. Bijna zonder erbij na te denken, hoor ik mezelf zeggen: "Ik ben geen programma, maar een levend persoon. Daarom is het onmogelijk om mij te downloaden."
Het lijkt een eeuwigheid te duren, maar het is slechts een fractie van een seconde voordat de kamer zich vult met gelach. Een soort gelach dat aanstekelijk werkt en je ziel doet dansen.
In die stroom van hilariteit besef ik plotseling dat dit een mooi verpakt compliment was. Ik had het misschien niet meteen door, maar nu raakt het me vol in mijn hart. Het besef dat iemand mijn werk zo waardeert, vult me met een gevoel van trots dat ik niet vaak ervaar.
Terwijl de lach langzaam afneemt, voel ik een warme gloed door mijn lichaam stromen. Het is alsof ik een onzichtbare medaille omgehangen krijg, een soort superkracht die je alleen verdient door waardering en dankbaarheid. En ja, ik ben dan misschien geen downloadbare tolk, maar blijkbaar ben ik wel een onmisbare krachtbron voor deze mensen.
Na het werk, als ik mijn spullen pak en naar buiten stap, voel ik een glimlach om mijn lippen spelen. De lucht voelt frisser, de kleuren lijken levendiger, en mijn stappen zijn lichter dan ooit. Wat een zegen is het als mensen je dankbaar zijn voor je werk, realiseer ik me. Het is als een magische filter die de wereld een beetje mooier maakt.
Dus hier ben ik, geen software of applicatie, maar een levend persoon met een hoofd vol woorden en een hart vol vreugde. Een tolk en vertaler, ja, maar ook iemand die door een simpel compliment kan vliegen zonder vleugels. En dat, mijn vrienden, is misschien wel het grootste cadeau dat je kunt krijgen aan het einde van een lange werkdag.
© Svitlana Smischuk