De tolk met dromen

Als tolk mag ik dan wel 58 jaar oud zijn, maar diep van binnen voel ik me nog steeds dat kleine meisje dat droomde van avonturen en wonderen. Terwijl ik mijn dagen doorbreng tussen talen en vertalingen, blijven mijn dromen als vuurvliegjes in de nacht, flakkerend en twinkelen in de duisternis van het alledaagse leven.

Het is alsof ik een oude koffer heb die ik al die jaren met me heb meegedragen, gevuld met verlangens en wensen die wachten om uitgepakt te worden. Soms, wanneer ik even een moment voor mezelf heb tussen tolkopdrachten door, open ik die koffer en laat ik mijn dromen uitvliegen als vlinders die eindelijk hun cocon verlaten.

Ik wil nog zoveel inhalen, zoveel ervaringen proeven die op mijn lange verlanglijst staan als smaken in een overvolle ijssalon. Ik wil dansen onder de sterrenhemel alsof ik zweef op de melodieën van mijn jeugd, ik wil reizen naar verre oorden en de wereld ontdekken alsof ik een ontdekkingsreiziger ben in mijn eigen leven.

Maar soms, tussen de woorden en zinnen die ik vertaal, vraag ik me af of het ooit te laat is om je dromen na te jagen. Ik bedenk me dan dat leeftijd slechts een getal is, een kronkelige weg op de kaart van het leven die me naar nieuwe bestemmingen kan leiden, zelfs als ik al wat langer onderweg ben.

Dus laat de wereld zich maar voorbereiden, want hier komt die kleine tolk met grote dromen. Ik mag dan 58 zijn, maar ik ben vastbesloten om mijn leven te vullen met avonturen, lachen en onvergetelijke momenten. Want zoals mijn oma altijd zei: "Het leven is als een taart; je moet blijven proeven tot je de smaken hebt geproefd die je hart doen zingen." En dat is precies wat ik van plan ben te doen, één vertaling tegelijk.

 © Svitlana Smischuk